බන්දේසියේ තියලා අල්ලන්නේ නෑ

ජිවිතය යනු හමුවීම හා වෙන්වීම අතර දෝලනය වෙන්නක්. ජිවිතේ අපි හැමෝටම බලාපොරොත්තු තියෙනවා. බලාපොරොත්තු නැති කෙනෙක් හොයන්න බෑ. ඒක තමයි ස්වභාවය. ජීවත් වෙනවා කියලා දැනෙන්නේ එතකොට. ඒත් අපි තියා ගන්න  ඕනැ ළගා වෙන්න පුළුවන් බලාපොරොත්තු. මොකද හැම ඉලක්කයක්ම හිතෙන විදියට සාර්ථික වෙන්නේ නැති අවස්ථාත් තියෙනවා. අපි පුරුදු වෙන්න  ඕන හැම දෙයක්ම උපේක්ෂාවෙන් විඳ දරාගන්න. බාධක එන තරමට ජීවිතේ ශක්තිමත් වෙනවා. බාධක එනවිට ආපස්සට යන්න හොඳ නැහැ. අමාරුවෙන් වුණත් ඉදිරියට යාමයි වැදගත්. වරක් නොව දස දහස් වරක් ඇඳ වැටුණත් ඉලක්කයට ළඟාවීම අවශ්‍යයි. සාර්ථීකත්වයේ රහස එයයි.

කෙනෙකුට මනුෂ්‍ය ආත්මයක් ලැබෙන්නේ හරිම කලාතුරකින්. එලෙස ලැබෙන ජීවිතේ අයාලේ යන්න දෙන්න හොඳ නැහැ. සිහින ජීවිතේ තියාගන්න  ඕනැ. සිහින තමයි පාර පෙන්නන්නේ යා යුතු තැන. ඒත් ඒ සිහින බාල බොළඳ වෙන්න බැහැ. සිහිනවල අර්ථයක් තිබිය යුතුයි. පරාජය යනු ජයග‍්‍රහණයේ ආරම්භයයි. පරාජය වුණු සැණින් වැටෙන්න එපා. සිතට ධෛර්ය ගන්න බලන්න. උත්සාහය, කැපවීම තියෙනවනම් කරන්න බැරි දෙයක් නැහැ. ඒත් ඔබ කියාවි සමහර තැන්වලදී අපි උත්සාහ කළත් එයින් ඵලක් වුණේ නෑ කියලා. හොඳට ආපසු හැරිල බලන්න. කොතනක හරි අසාර්ථීක වෙලා ඇති. සාර්ථිකත්වයට හේතුවක් තමයි තමන්ට වැරදුණු, අතපසු වුණු තැන හොඳින් නිරීක්ෂණය කිරීම. ඒ වෙනුවෙන් වැය කරන කාලය කවදාවත් අපතේ යන්නේ නැහැ.

මේ ලොකේ සාර්ථික වුණු හැම කෙනෙක්ම එකපාරට දියුණු වුණේ නැහැ. ඔවුන් ජිවිතය දිනුවේ වැරදුණු තැන් තිබුණ නිසාමයි. ඒත් ඒ මිනිස්සු වැරදුණා කියලා පැත්තකට වුණේ නැහැ. ඔබ දන්නවාද? දෑත් අහිමි ගුවන් නියමුවරිය ඇය නමින් ජෙසිකා කොක්ස්ය. ඇය උපදින්නේ දෑත් අහිමිවයි. එහෙත් ඇය ”මට නොහැකිය ” යන වචනය භාවිත කළේ නැත. ඇය ලෝකයේ දෑත් නොමැතිව දෙපා පමණක් ඇති එකම ගුවන් යානා පැදවීමේ බලපත් හිමි තැනැත්තිය බවට පත්වෙනවා. මේ එක කතාවක් විතරයි. මම හිතනවා එක කතාවත් ඇති මේ හිතලා බලන්න.

ජිවිතය දිනන්න වෙර වීරියයි  ඕනෑ. එහෙම නැතුව කිසිම දෙයක් බන්දේසියේ තියලා ගෙනත් අල්ලන්නේ නෑ. අපි තමා බන්දේසිය හොයාගෙන යන්න  ඕනෑ. එතකොට බන්දේසිය පිරිලා තියෙනවනම් තවත් හොඳයි. මොකද පිරුණු බන්දේසිය ඇතුළේ තියෙන්නේ අමාරුවෙන් ගොඩනගා ගත්ත වටිනම දේවල් ටික. දණ ගගා වැටී වැටී ඇවිදිපු අපි හැමෝටම අද ඇවිදින්න කාගේවත් වාරු  ඕනැ වෙන්නේ නෑ නේද? ඉතින් එහෙම නැගිට්ටා වගේ ඇයි අපිට ජිවිතයේ ඇවිද ගෙන ඉස්සරහට යන්න බැරි. වරැුද්ද තියෙන්නේ අපි හිතන ක‍්‍රමයේ. පුංචිම පුංචි දෙයක් ඇති අපිට වැටෙන්න. වැටිලා අඬනවා. මට හිතෙනවා මේ කිව්ව දේවල් හොඳටම ඇති ඔලූවක් තියෙන කෙනෙකුට හිතට අරගෙන ගමනක් යන්න.  ඕ... මම නවතිනවා.