නටපු දෙං එළවළු බක්කිය ළඟ හිටගෙන
හිතපු දෙං ඕනෑ දෙයක් මං ගැන
පැනලා නොකියමි හැදුනුම්කම්
විස්තර නොකරමි ගුරු ගෝලකම්
මතකයි ඇඳපු හැටි යටිි බඩෙන්
කොනිත්තා බුරිය ළඟ හමෙන්
තියපු හැටි ගිනි අව්වේ දනින්
ගහපු හැටි ඇඟිලි උඩට අඩි කෝදුවෙන්
තලන්නටම හිතාගෙන වේවැලක් ගෙන
මුහුණේ සිනාවක් තෙතක් දයාවක් නොමැතිව
එදා දේවදත්තයා ලෙස පැමිණි මොහු
දැන් වියපත්ය, පැන්ෂන්ය, තැන්පත්ය
මොලේ ඇති එවුන්ම වර්ණනා කොට
උන්ටම ලකුණු දී සම්මාන දී
මං වගේ දුර්වලයන්ට
තලා පෙලා හිංසා කොට
පාසල අපායක් කළ මොහු
නුඹ නිසා තිත්ත වුණි මට පාසල් යාම
නැවතුනිමි, මම ගෙදර හඬ හඬා
අන්තිමේ ගියෙමි තාත්තා ගිය මඟ
ටවුමේ එළවළු විකුණන්නට (දැන් මට හොඳයි)
නුඹ ද නුඹේ දක්ෂ අදක්ෂ ගෝලයෝ ද
දැන් නිතර එති මා ළඟට, මගේ කඩයට
එදා බැරි වුණ ගණන් දැන් පෙන්වමි
නුඹලා සැමට
කිරාදෙමි පන්සීයය හාරසීයයට....
lassana nirmanayak
ReplyDeleteHarima lassanai
ReplyDeletevery interesting.
ReplyDeleteඒහෙම ගුරුවරුත් ඉනනවා.ඒ වගේම හැම ශිෂ්යයෙකුටම ඒක වගේ සළකන ඔවුන් හෝද තැනකට ගන්න උත්සාහ කරන ගුරුවරුත් ඉන්නවා.ඒ වගේ ගුරුවරුන්ට හැමදාම ගරු බුහුමන් කළ යුතු යි.
ReplyDeleteමේ නිර්මාණය හදවතට දැනෙන විදිහට ලියලා තියෙනවා.
ReplyDeleteVery Creative.. matched the lines pretty well... :)
ReplyDeleteThanx a lot all my friends for your comments.i'm highly appreciate it.
ReplyDeleteVery creative...superb!!...go ahead..!!
ReplyDeleteBeautiful poem..
ReplyDeletenot agree...
ReplyDeleteWhy ?has it any reason? Tell me.
ReplyDeleteWhy ?has it any reason? Tell me.
ReplyDeleteWhy ?has it any reason? Tell me.
ReplyDelete